ایران – کارگری
شیفت ایثار ، اسم مستعار استثمار بیرحمانه کارگران زحمتکش
به قلم سهراب مهدی‌پور
استثمار بیرحمانه کارگران به اسم «شیفت ایثار» در حالی صورت می‌گیرد که بیش از ۵۰۰۰ آقازاده در اروپا و آمریکا زندگی میکنند، و حداقل ۳۰ میلیارد دلار از دارائیهای این مردم فقط در دو ماه گذشته از کشور خارج شده است، ۱۵۰هزار میلیارد تومان «وام»در اختیار۱۱۰«بدهکار بانکی»ست. توجه شما را به مطلبی در همین رابطه به قلم سهراب مهدی‌پور جلب می‌کنیم.
شیفت ایثار یا شیفت استثمار!
اما «شیفت ایثار» برای گرفتن «ژست مقاومت» را کارگرانی باید برگزار کنند که طی ۳ ماه قدرت خریدشان ۵۲ درصد کاهش یافته است.
در خبرها آمده بود: کارگران به یک شیفت کاری اضافی و بدون مزد، فراخوانده شدند!
بنا به فراخوان بسیج کارگری، کارگران کشور در روز سه شنبه ۲۰ شهریور ۱۳۹۷ برای مقابله با دشمنان اقتصادی شیفت ایثار برگزار کردند. اما مثل روز، روشن است که سرمایه داری کفگیرش به ته دیگ خورده و برای جبران کسری بودجه اش که اختلاس ها و غارت ها به وجود آورده اند، به ترفند دیگری دست زده است .
این که چه تعدادی از کارگران در این طرح شرکت کرده اند، زیاد مهم نیست. آنچه مهم است نفس این فراخوان و ماهیت این کار است.
این کار مثل کسر یک روز حقوق کارمندان و واریز آن برای فلسطینیان در سال های دهه ی شصت است. در همان سال ها هم بسیاری از کارمندان از ترس آن که مبادا توسط انجمن های اسلامی و حراست مورد اذیت و آزار و بی مهری های اداری و استخدامی قرار بگیرند، رضایت می دادند از حقوق اندک شان مبلغی را کسر کنند. و جالب است که هیچ کارمندی پیگیری نمی‌کرد که چه میزان پول جمع شده و چگونه و طبق چه سند و مدرکی به حساب فلسطینیان واریز شده است؟!
اصلا ابزار این پیگیری مهیا نبود. جالب تر آن که پول‌های جمع آوری شده به حساب دولت خودگردان فلسطین واریز می‌شد و چه بسا که از آن پول‌ها، نان و ماستی برای مردم فلسطین تهیه نمی‌شد. فرستنده دولت جمهوری اسلامی ایران بود و گیرنده، دولت خودگردان و یا یکی از گروه‌ها و سازمان‌های فلسطینی.
در طرح شیفت ایثار، این کارگران هستند که باید یک شیفت رایگان کار کنند تا کارفرمایان و دولت حامی آنها بهره ببرند. کارگرانی که در شرایط عادی، یک پنجم خط فقر مزد می‌گیرند و در شرایط فعلی که تحریم‌ها! کمر اقتصاد را خم کرده است و بنا به آمار و گفته مسوولان، قدرت خرید کارگران ۴۵ در صد کاهش یافته است، دایر کردن شیفت ایثار، کندن لقمه‌ای دیگر از دهان کارگران و خانواده‌های‌شان است. ایثار خوب است؛ اما چرا همیشه کارگران باید ایثار کنند؟
آیا در این همه سال که کارگران در کمال فقر و تنگدستی زندگی کرده‌اند، کارفرمایان و دولت آمده‌اند حقوق یک روز را بدون آن که کارگران کار کنند، بپردازند؟ آیا با در نظر گرفتن ۲۹ روز اسفند، برای نیمه اول سال که هر ماهش ۳۱ روز است، کارفرمایان، مزد آن ۵ روز اضافه را می‌پردازند؟
کارگران باید چقدر و تا کی ایثار کنند؟
این که با کمترین مزد کار میکنند و همین مزد اندک‌شان ماه‌ها در جیب و حساب‌های بانکی کارفرمایان می‌ماند و سود تولید می‌کند، و وقتی کارگران به جان آمده دستمزد معوقه‌شان را مطالبه میکنند، تهدید و بازداشت و به اتهام اقدام علیه امنیت ملی محکوم می‌شوند، چرا دستگاه‌های قضایی و انتظامی و وزارت کار، از خود ایثار نشان نمی‌دهند؟
استفاده از واژه ایثار که ممکن است احساسات کارگران را برانگیزد، حساب شده است. سرمایه‌داران در مواقع انقلاب، جنگ و بحران‌های اقتصادی که باعث و بانی بحران و جنگ خودشان هستند، از جیب کارگران ضیافت برپا میکنند و اگر موفق شوند، آن را به حساب مدیریت و درایت و دلسوزی خود می‌گذارند.
این طرح، به یغما بردن نیروی کار و استثمار آشکار است. اما دوران « کسر حقوق یک روز» دیگر گذشته است و کارگران امروز فریب اغواگری‌ها را نمی خورند، به طوری که دعوت کنندگان این طرح دست‌شان خالی خواهد ماند.
به کانال تلگرام ایران کارگر بپیوندید https://t.me/IranKargar96
