ایران – اجتماعی
اعتصاب سراسری کامیونداران ؛ آیا تهدید رانندگان به اعدام، راه کار برون رفت از بحران کنونی است؟
رانندگان شریف و زحمتکش کامیون در سراسر کشور که چند سال است در وضعیت معیشتی بحرانی بسر می‌برند و هیچ پشتیبان و فریادرسی ندارند، بدنبال فراخوانی که از هفته‌های قبل در فضای مجازی منتشر شد، سومین دور از اعتصاب سراسری کامیونداران را بصورت متحد و یکپارچه از روز یکشنبه اول مهر ماه ۱۳۹۷ در شهرهای مختلف آغاز کردند. در روزهای بعد سایر کامیونداران در شهرهای مختلف به این اعتصاب متحد و قوی پیوستند به نحوی که تا روز دوشنبه ۹ مهر ۱۳۹۷ این اعتصاب بیش از ۲۰۰ شهر را در سراسر کشور از ۳۱ استان در بر گرفت. شهرهای اصفهان، کرمانشاه، تبریز، مشهد، بندرعباس، اردبیل، اراک، سنندج، قزوین، کرج، دزفول، یزد، اهواز، مبارکه، شاهین شهر، نایین، سلماس، خوی، نجف‌آباد، نیشابور، زنجان، بانه، جویبار، چابهار، خرمدره، زرندیه ساوه، ازنا، شهربابک، روستای یکله، قهاوند، خمین، ورزنه، شهرکرد، ابهر، داراب، درود، جهرم، درق و . . . از این جمله‌اند.
در ۱۰ روز اول این اعتصاب، حمل و نقل انواع بار در کشور بدلیل اعتصاب بزرگ کامیونداران متوقف شده و در ایستگاه‌های پمپ بنزین در شهرهای مختلف، بدلیل نرسیدن سوخت به ایستگاه‌ها و جایگاههای توزیع سوخت، صف‌های طولانی از خودروها تشکیل شد.
دولت و مقاماتی که در ایران بر مسند کار نشسته‌اند طی ۴۰ سال اخیر هرگز دردشان درد ملت نبوده و بدنبال سازوکارهایی هستند که جیبها و حسابهای بانکی‌شان هر روز پر و پرتر شود و آقازاده‌هایشان در اروپا و آمریکا به تحصیل و زندگی مشغول باشند. آنان بجای شنیدن صدای مظلومانه رانندگان کامیون که فقط به خاطر وضعیت وخیم معیشتی و شنیده نشدن فریادشان طی سالهای اخیر، دست به اعتصاب زده‌اند، طی این ۱۰ روز تلاش کردند با شیوه‌های مختلف از جمله تطمیع، تهدید به اعدام و دستگیری، اعتصاب سراسری کامیونداران را در هم بشکنند. اما با سد مستحکم رانندگان اعتصابی روبرو شدند.
بازداشتها و تهدید به اعدام رانندگان اعتصابی
وقتی تطمیع و تهدیدها مؤثر واقع نشد، مقامات قضایی در استانهای مختلف برای سرکوب اعتصاب سراسری کامیونداران به صحنه آمدند و رانندگان زحمتکش را تهدید به بازداشت و حتی اعدام کردند. در پی این تهدیدات موج دستگیری و بازداشت رانندگان اعتصابی در استانهای مختلف، با تأیید بالاترین مقامات و تصویب در شورای عالی امنیت بریاست روحانی شروع شد. تا کنون خبرها حاکی از بازداشت بیش از ۱۵۰ تن از رانندگان اعتصابی است.
روز پنجشنبه ۵ مهر ۱۳۹۷ معاون اجتماعی نیروی انتظامی استان فارس از بازداشت ۲۲ نفر از کامیونداران اعتصاب کننده این استان خبر داد.
روز یکشنبه، ۸ مهر ۱۳۹۷، یک مقام قضایی استان کرمان از بازداشت ۷ نفر دیگر از اعتصاب‌کنندگان در این استان خبر داد.
روز دوشنبه ۹ مهر سرهنگ ابراهیم قربانزاده، جانشین فرمانده انتظامی خراسان رضوی از بازداشت ۱۴ تن در محورهای نیشابور و محمدرحیم نوروزیان، معاون سیاسی استاندار خراسان‌رضوی نیز از بازداشت ۳ تن در این استان خبر داد.
همچنین منوچهر امان‌اللهی، فرمانده انتظامی استان کرمانشاه نیز از بازداشت ۱۲ تن در این رابطه در جاده‌های استان کرمانشاه خبر داد.
لازم به ذکر است که طی روزهای گذشته نیز دست‌کم ۱۲۷ نفر در استانهای قزوین، البرز، اردبیل، اصفهان، فارس، سمنان، خراسان شمالی و شهرستان‌های نهاوند، بجنورد، کنگان، پاکدشت و زرند بازداشت شده‌اند که اتهام این افراد «افساد فی‌الارض»، «اخلال در نظم و امنیت» و «قطاع‌الطریق» عنوان شد.
حسین اشتری، فرمانده نیروی انتظامی در ادعایی دلیل این اعتصاب را «فراخوان‌های صادرشده از سوی برخی گروه‌های ضد انقلاب» خواند و گفت: «با اقدامات پلیس برخی از این گروه‌ها شناسایی شده و آنها که در داخل کشور بودند، دستگیر شدند که برخوردهای لازم نیز با آنها صورت گرفت».
به گزارش خبرگزاری مهر، مهدی قویدل، دادستان زرند، بازداشت‌شدگان را «عده‌ای فرصت‌طلب و سودجو» خواند که «با هدف اخلال در ناوگان حمل و نقل جاده‌ای اقدام به تحریک و تهدید رانندگان فعال در جاده‌ها کرده بودند».
این مقام قضایی همچنین تهدید کرد که «تخریب‌کنندگان کامیونهای سوخت‌رسان» در جاده‌ها ممکن است مشمول عنوان «قطاع الطریق» (راهزنی) شوند و مجازات اعدام داشته باشند؛ پیش از این نیز محمدجعفر منتظری، دادستان کل ایران، از چنین تهدیدی استفاده کرده بود.
از سوی دیگر غلامحسین محسنی اژه‌ای نیز روز یکشنبه ۷ مهر گفت عده‌ای که «به تحریک دشمن» در بخش حمل و نقل خلل ایجاد می‌کنند «بدانند که مجازات سختی در انتظار اخلال‌گران است»
به گزارش خبرگزاری ایسنا، محسنی اژه‌ای تأکید کرد که از تمامی دادستان‌ها خواسته شده که با کمک نیروی انتظامی «در دستگیری افرادی که از این طریق اخلال و تهدید ایجاد می‌کنند اغماض نکنند».
علیرغم همه این تهدیدات، اعتصاب سراسری کامیونداران با قدرت و یکپارچگی ادامه یافته و تهدیدات مقامات ریز و درشت، تا این لحظه نتوانسته است کمترین خللی بر عزم و اراده رانندگان و زحمتکشان جاده‌های ایران وارد کند.
ضدو نقیض گوییها
جالب اینکه در میان دروغ‌بافی‌ها و تهدیدات مقامات قضایی، سیدحسن حسینی‌شاهرودی، نایب رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس با اشاره به «برآورده نشدن تعهدات توسط وزارت راه و شهرسازی و به ویژه سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای که پس از اعتصاب ماه‌های گذشته به کامیونداران داده شد» گفت: «درصد افزایش کرایه کامیونداران محدود، ولی افزایش قیمت قطعات یدکی و لاستیک بسیار بیشتر بوده است. نیازهای کامیونداران همچنان باقی است و افزایش قیمت قطعات یدکی و لاستیک بیش از خدمات محدودی است که به آنها ارائه شده و نیازهای آنها را تا الآن برآورده نکرده است».
همچنین رسانه‌های مختلف، از جمله خبرگزاری «خانه ملت»، روز یکشنبه ۸ مهر ۱۳۹۷ نامه ۱۷۵ نماینده مجلس را منتشر کردند که در آن از مطالبات کامیونداران حمایت شده است.
بنابراین در حالیکه در میان خود مقامات و مسئولین نظام هم بر سر وضعیت رانندگان اختلاف نظر وجود دارد و حرفهای ضد و نقیض می‌زنند، مقامات قضائی کشور مرتب رانندگان را تهدید به بازداشت و اعدام می‌کنند بدون اینکه هیچ مقام رسمی یک کلمه از خواسته‌های حداقل این رانندگان صحبتی به میان آورد و یا راه کاری ارائه کند.
خواسته‌های رانندگان
خوب است در اینجا اشاره‌ای هم بکنیم به خواسته رانندگان. در فراخوانی که از سوی اتحادیه هماهنگ‌کنندگان رانندگان سراسر ایران منتشر شد و از رانندگان کامیون خواست تا از اول مهر ۱۳۹۷ در اعتصاب سراسری شرکت کنند، ۱۷ خواسته رانندگان کامیون و ترانزیت بشرح زیر بیان شد:
ما کامیونداران و رانندگان ناوگان سراسری ، یک صدا خواهان این موارد هستیم
۱-تعیین کرایه پایه برای کل کشور بر مبنای تن بر کیلومتر به تفکیک بارگیر بجای افزایش درصدی سالانه نرخ حمل
تعیین نرخ پایه حمل هر ساله به صورت مهندسی و محاسباتی شده تن بر کیلومتر
۲-قیمت اولیه کامیون با توجه به مالیات بر ارزش افزوده و عوارض گمرکی بسیار گرانتر از اتحادیه اروپا است
-تخصیص ارز دولتی
-حذف عوارض گمرک
– کاهش قیمت کامیون
۳-قیمت قطعات یدکی و لاستیک بدلیل دلال بازی وارد کننده و ارز بازار ازاد و عوارض گمرکی گران است
-تخصیص ارز دولتی
-حذف عوارض گمرکی
-کاهش قیمت قطعات یدکی
۴-حقوق و دستمزد راننده با توجه به محیط کاری راننده و حق ماموریت ، بدی آب و هوا ، مناطق
مرزی و نا امن و…… بسیار ناچیز است و رانندگان زیر خط فقر زندگی می کنند ، افزایش حقوق و دستمزد راننده در افزایش کرایه کامیون لحاظ شود.
-افزایش حقوق راننده
-افزایش کرایه کامیون
۵-بالا بردن حقوق بازنشستگی رانندگان با توجه به تورم اقتصادی و قیمت اجناس در کشور
۶-ارتقاء سطح امنیت در جاده های کشور مخصوصا استان تهران و استان های مجاور
-ارتقا امنیت
۷- نظارت انفورماتیکی و بانکی بر کارمزد دریافتی شرکتهای حمل و کاهش کارمزد شرکتهای حمل به ۶۰ درصد دهه هشتاد.
-نظارت برشرکتهای حمل
-کاهش کمیسیون باربری
۸- نوسازی ناوگان باری کشور در شرایطی که توجیه اقتصادی داشته باشد و کرایه حمل جوابگوی حقوق راننده، بیمه ها، بازگشت سرمایه، افت سرمایه و استهلاک سرمایه باشد.
۹- نصب سپهتن در کلیه استانها ملغی باید گردد.
۱۰- تعیین سهمیه سوخت ناوگان حمل و نقل و تحویل به رانندگان و کامیونداران بطور ثابت
۱۱-کاهش نرخ عوارضی اتوبان ها سراسر کشور
۱۲- کنترل اعلام بار در سالن های اعلام بار و جلوگیری از دزدی در این زمینه به منظور دریافت رشوه از رانندگان
۱۳- نوسازی تشکل های صنفی رانندگان و کامیون داران به نحوی که کلیه این افراد در یک انتخابات آزاد از طرف رانندگان و کامیونداران در هر استان انتخاب شوند .کسانی که مایل به شرکت در انتخابات هیئت مدیره و بازرسان انجمن هستند می‌بایست دارای تحصیلات دانشگاهی باشند و در صورت انتخاب، حداکثر دودوره متوالی متصدی تشکل صنفی – کارگری یا کارفرمایی باشند.
۱۴- ایجاد ارگان مشخص برای رسیدگی به برخوردهای غلط و خارج از قوانین مامورین راهنمائی و رانندگی در جاده‌ها و اخراج مامورین و افسران رشوه‌گیر در جاده و ممانعت از تعریف قوانین بصورت دلخواه توسط مامورین
۱۵-ایجاد تسهیلات رفاهی و بهداشتی برای رانندگان در پایانه های شهری و مرزی
۱۶-تعیین وضعیت بیمه رانندگان بر اساس مشخص کردن پرداختی بیمه
۱۷- کنترل عوارض گمرکی مرزهای کشور برای کامیونهای ترانزیت توسط دولت بطور ثابت
بدین ترتیب حاکمیت چپاولگر ولایت فقیه که غرق در بحرانهای اقتصادی ناشی از دزدی و اختلاس و رانت خواری‌های میلیاردی عوامل و کارگزارانش از یک سو و ریختن ثروت مردم ایران به حلقوم دیکتاتورهای دیگر منطقه از سوی دیگر، توان و اراده‌ای برای حل مشکلات کارگران، رانندگان، کولبران و سایر مزدبگیران و زحمتکشان ندارد، تلاش می‌کند ابتدا با فریب و دروغ و اگر نشد با سرکوب و بازداشت و اعدام اعتصاب کنندگان، این جنبش سراسری را مهار کند. اما آنها که طعم پول و قدرت، کر و کورشان ساخته، توجه ندارند که وقتی سفره و جیب مردم خالی است، دیگر تهدید و بازداشت و اعدام نه تنها چاره درد نیست بلکه برخواست آنها برای تغییر شرایط به هر قیمت، می‌افزاید. چرا که گرسنگان چیزی برای از دست دادن ندارند. نظام در روی آوردن به سرکوب این جنبش‌های صنفی اشتباه محاسبه وحشتناکی دارد که ناشی از همان کر و کور شدن در چنبره ثروت بادآورده و قدرت است.
به قول معروف «آنکس که باد کاشت طوفان درو خواهد کرد».
