ایران ـ کارگری
به پیشواز اول ماه مه روز جهانی کارگر
در شرایطی که تنها ۲ هفته به بزرگداشت روز جهانی کارگر مانده است، روزی نیست که خبرهای اعتراضات کارگران در گوشه و کنار ایران انعکاس رسانه‌ای نداشته باشد. تجمعات و حرکات اعتراضی طبقه کارگر ایران علاوه بر اینکه بازتاب درجه ستم و استثمار خشنی است که بر آنها اعمال می‌شود، بیانگر ناکارآمدی سیستم اداره کشور برای حل معضلات آنها و حرکت به سوی عدالت و رفاه این طبقه زحمتکش بطور خاص و کل اقشار جامعه بطور عام نیز هست.
همچنین باید یادآور شد که در حالی که جمهوری اسلامی برای مقابله با روند رو به گسترش اعتصابات و اعتراضات کارگری و مردمی اغلب به حربه زور و سرکوب روی آورده است، این جنبش و اعتراضات هر روزه کارگران است که تداوم فضای اعتراضی جامعه ایران علیه این سیستم پوسیده و عقب‌مانده مدیریتی کشور را حفظ کرده است.
بنابراین، طبقه کارگر در حالی به استقبال اول ماه مه می رود که تعمیق بحران اقتصادی، شرایطی دشوار را بر کار و زندگی طبقه کارگر اعمال کرده است؛ بحرانی که در سایه دست‌اندازی‌های منطقه‌ای نابجا، عجیب و خارج از نرم بین‌المللی با هزینه گزاف از جیب فقیرترین اقشار ملت، هر دم شدیدتر می‌شود. تورم و گرانی، بیکارسازی‌های پیاپی، عدم امنیت شغلی، قراردادهای کاری کوتاه مدت، دست‌مزدهایی که چهار بار پایین‌تر از خط فقر است، عدم پرداخت به موقع همین دست‌مزدهای ناچیز، افزایش سوانح محیط کار و افزایش ساعات کار روزانه، کارگران ایران را در یکی از سخت‌ترین ادوار زندگی خود قرار داده است؛ به گونه‌ای که هر دم بر شمار بیکاران با اکثریت نیروی جوان کار ـ که امیدی به پیدا کردن شغل ندارند ـ افزوده می‌شود. پیامدهای این شرایط اقتصادی، خانواده‌های کارگری را با آسیب‌های اجتماعی دردناکی روبرو کرده است. گسترش لجام‌گسیخته کار کودکان، افزایش اعتیاد به مواد مخدر، افزایش پدیده تن‌فروشی از جمله مصائبی هستند که خانواده‌های کارگری با آن دست و پنجه نرم میکنند. اعتراضات سراسری دی‌ماه ۱۳۹۶ که بالغ بر ۱۰۰ شهر ایران را فرا گرفت، بر بستری از این زمینه عینی شکل گرفت. بر متن تعمیق این بحران و فقر و فلاکت اقتصادی، اعتراضات و اعتصابات کارگران علیه شرایط فلاکت‌باری که به کار و زندگی و معیشت آنها تحمیل شده ادامه دارد. از آنجا که قیام دی‌ماه ۱۳۹۶ جنگ بالاییها بر سر تقسیم قدرت نبود و برعکس جنگ برخاسته از بحران فقر و ناداری توده‌های گرسنه با تمام حاکمیت بود بنابراین این قیام پایان نیافته و بصورت خاموش در تمامی متن جامعه درحال پیشروی است و قطعأ در جای دیگری سرباز خواهد کرد و این بار دود و دودمان نظام چپاولگر را برباد خواهد داد. اول ماه مه امسال طلیعه فوران آتشفشان پر قدرت خشم تمامی اقشار زحمتکش در سال جدید است. باید بکوشیم و بکوشیم تا پایان سال جدید، خاتمه رنج و بدبختی و فلاکت همه طبقات و اقشار زحمتکش باشد
اتحاد، مبارزه، پیروزی
در پهنه جهانی نیز اول ماه مه برای کارگران جهان از دو جهت اهمیت دارد:
اول ـ در این روز کارگران همه کشورها، آگاهی طبقاتی شان، آگاهی بر شرایط زندگی، کار و مبارزه شان و آگاهی بر راه‌رهایی از ستم و استثمار را به نمایش می گذارند؛ کارگران نشان می‌دهند که سیستم استثمارگر و ظالمانه سود و سرمایه، جاودانه و ابدی نیست، نشان می‌دهند که این نظام پایان تاریخ نیست؛ کارگران جهان در این روز بر همبستگی بین‌المللی صفوف‌شان، و بر مبارزه طبقه کارگر برای برانداختن نظام بردگی ستم و بهره‌کشی تأکید میکنند.
دوم ـ در یکم ماه مه، کارگران جهان در یک آکسیون مشترک بین‌المللی، نیروی همبستگی و قدرت طبقاتی واقعی خود را احساس میکنند. اول مه، روز کارگر فراخوانی است به صدها میلیون زن و مرد کارگر از هر ملیت و یا هر نژاد و رنگ پوست، تا در یک آکسیون مشترک با توقف نمادین تولید، خواست بر‌حق خود را با بیشترین توان به نمایش بگذارند.
اما در شرایط ویژه‌ای که ایران در آن قرار گرفته است و در آستانه اول ماه مه، ضروری است که کارگران پیشرو با آگاهی بر جایگاه و نقش خود و توان و ظرفیت‌هایی که جنبش مبارزاتی آنها ایجاد کرده است، با اراده‌ای محکم در اعاده مطالبات اقتصادی، اجتماعی و مدنی خود، همراه با دیگر اقشار اجتماعی کشور، مانع از استمرار اجحافات نهادینه شده بر علیه خود و کل جامعه بشوند. بنابراین با نزدیک شدن به روز جهانی کارگران، لازم است که فعالین کارگری برای متحد کردن و سازمان دادن صفوف کارگران جهت برگزاری هر چه وسیع‌تر، شکوهمندتر و متحدانه‌تر مراسم اول ماه مه، هوشمندانه و به دور از دست‌اندازی‌های جریانات وابسته و غیر مستقل، به وظایف خود قیام کنند.
یادآوری این نکته در خور توجه است که کارگران ایران بنا به تجربه و سنت سال‌های قبل در چنین روزی در قطعنامه‌های خود نه تنها بر خواست‌های مبرم و عادلانه خود تأکید میکنند، بلکه ضروری‌ترین و مبرم‌ترین مطالبات جنبش عام و سراسری همه مردم ایران را نیز یادآوری میکنند. خواست‌هایی همچون افزایش دستمزدها متناسب با تامین یک زندگی انسانی، تامین بیمه بیکاری مکفی برای کلیه افراد آماده به کار، لغو کار کودکان، آزادی بیان، آزادی تشکل غیر وابسته، حق اعتراض و اعتصاب، آزادی بیان، آزادی کلیه زندانیان سیاسی و پایان دادن به مجازات غیر انسانی اعدام، پایان دادن به تبعیض جنسی علیه زنان و تأمین برابری اقتصادی، اجتماعی و سیاسی زنان و مردان.
پیش به سوی هرچه باشکوه‌تر برگزار کردن جشن روز کارگران!
به کانال تلگرام ایران کارگر بپیوندید https://t.me/IranKargar96
